San Lorente

Zestoako baserria, San Lorente ermitaren azpian. Inoiz ez da bertan bizi izan, baina beti egon da hor. Familiaren parte, bere momentua itxaroten.

Helburua argia zen: itzultzeko leku bihurtzea. Familia handia da, eta bi etxebizitza bereizi diseinatu dira, baina antzekoak. Hierarkiarik gabe. Funtzionalak, sinpleak, zentzuzkoak. Sarrera bakarra, kanpoko eskailerarik gabe. Harresi zaharrak errespetatu dira eta bistaratuta utzi. Eusten duenak, erakutsi egiten du.

Diseinua baserriaren jatorria ulertzetik abiatzen da: bolumen nagusia identifikatu, gehigarriak garbitu eta multzoa bateratu. Ohikoa den bezala, eraikinak hainbat atxiki zituen, bakoitza bere estetika propioarekin. Eraikina errespetatu da, baina koherentzia eman zaio.

Proiektua geldirik dago oraingoz. Familia-erabakiak denbora eskatzen du. Baina diseinua eginda dago, eta asmoa bizirik. Ez da soilik baserri bat birgaitzea. Beti gurea izan den leku bat berreskuratzea da kontua.